اثر تمرین مقاومتی فزاینده بر اسپرماتوژنز و هورمون‌های تولید مثلی در موش‌های نر

مقدمه: مطالعات زیادی در مورد اثرات تمرین استقامتی بر سیستم تولید مثل مردان وجود دارد. به هرحال، اثرات تمرین مقاومتی بر باروری و سیستم تولید مثل مردان روشن نیست. هدف: بنابراین، هدف این مطالعه بررسی اثرات تمرین مقاومتی بر کارکرد تولید مثل مردان بود. روش‌شناسی: بیست سر موش نر نژاد اسپراگ داولی به طور تصادفی به دو گروه 10 تایی کنترل و تمرین مقاومتی تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان با حمل بار آویزان به دم حیوان بود (5 روز در هفته، 3 نوبت 4 تکراری). در طول 8 هفته تمرین وزنه‌ها به تدریج افزایش یافت و این میزان در هفته آخر به 200 درصد وزن بدن حیوان رسید. موش‌ها در گروه‌های مجزا بیهوش شدند و نمونه‌گیری انجام شد. غلظت‌های سرمی هورمون لوتئینی، تستوسترون، هورمون محرک فولیکول و پرولاکتین به روش رادیوایمنواسی اندازه‌گیری شد. نیمرخ منی شناسی تمام موش‌ها بر طبق روش نمره دهی جانسون ارزیابی گردید. آنالیز آماری با آزمون تی مستقل انجام شد. یافته‌ها: بعد از 8 هفته تمرین، موش‌های تمرین کرده کاهش معنی‌داری را در کیفیت اسپرماتوژنز در مقایسه با موش‌های گروه کنترل نشان دادند (05/0>P). در گروه تمرین تغییر معنی‌داری در سطوح هورمون‌های جنسی (تستوسترون، هورمون لوتئینی، هورمون محرک فولیکول و پرولاکتین) مشاهده نشد (05/0P>). نتیجه‌گیری: این نتایج پیشنهاد می‌کند که تمرین مقاومتی فزاینده ممکن است دارای اثرات تنظیمی منفی بر سیستم تولید مثلی مردان باشد.